ما زارع ها وقتی باد میومد خیلی کیف میکردیم . میدونی چرا ؟ چون گندم هامون رو باد میدادیم .گندم رو که باد میدی این کاههای قاطیش و سبک ترش و آشغالاش میرفت چند متر اونور تر میریخت . سبکتر هاش اونور تر همینطوووور دسته دسته هر چی کاه قاطیش بود اونور تر میریخت . که این کاه های سبک که اون ته بود رو میدادیم به گوسفند ها و احشام و اینها . اما یه وقت که یه باد خیلی قوی میومد میدونی چیکار میکردیم؟ دیگه خیلی کیف میکردیم . می دونی؟ خود گندم الک شده رو باد میدادیم . چند تا کارگر با بیلهاشون میریختن این گندم رو گل باد . هرچی دیگه نا خالصی توش بود رو باد می برد اونور تر . این سنگینی هاش میموند .
گفت شبای قدر ، شبای محرم ، چه میدونم اعتکاف و اینها خدا باد میده مومنین رو . ما که زارع زمین دنیاییم باد میدیم بعد میخوای خدا که زارع خلقته زراعتش رو باد نده؟ نحن الزارعون دیگه .پس اونم باد میده .خدا مومنین رو دم آخریا باد میده .اصلا یه نسیمش یه شب نصف شب مثل شب قدری میوزه هررررچی نا خالصی داری ور میداره میبره سنگینی هات میمونه خودت سبک میشی چون ناخالصیات رفت. اون قیمتی هات میمونه . فمن ثقلت موازینه فهو فی عیشه راضیه .
عارف ربانی ،حاج محمد اسماعیل دولابی
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها :
موضوع :
مذهبی , سبک زندگی , ,
