1ـ تصمیم بگیریم تا مدتی صحبت از دیگران را در غیابشان کلاً تعطیل کنیم. (تا زمانی که قدرت کنترل و تشخیص پیدا کنیم.)
2ـ شناسایی زمینه های غیبتی که در تعامل با اطرافیانمان وجود دارد و پرهیز از آن زمینه ها.
3ـ تذکر هنرمندانه برای غیبت نکردن (جایی که زمینه و پذیرشش باشد)
4ـ عوض کردن بحث متناسب با روحیات اهل مجلس. (اطلاعات قبلی بوسیله مطالعه وسیع و سلیقه بیان نیاز است.)
5ـ شروع کننده صحبت و اداره کننده مجالس باشیم و عنان بحث را بدست بگیریم.
6 -ترک محیط غیبت (با رعایت احترام و شئون).
7ـ نشان دادن وجه ی معنوی مناسب جهت تأثیر بیشتر کلام و حضور در مجالس. (گاهی افراد به احترام وجه معنوی فردی با کلام و حضور او از غیبت پرهیز می کنند.)
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها :
موضوع :
مذهبی , ,
